Meiah บทนำ

บทนำ

"เฮ้ยไอ้หนู ถูพื้นเสร็จแล้ว ก่อนไปขัดปืน อย่าลืมไปล้างจานด้วยล่ะ" เสียงทุ้มห้าวดังลอดประตูก่อนเจ้าของร่างทหารบึกบึนจะโผล่หน้ามา

"ครับ" มีเพียงเสียงตอบกลับสั้นๆจากเด็กหนุ่มร่างเล็กที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดถูพื้นแม้แต่น้อย

"แกนี้ฝีมือทำความสะอาดดีจริงๆ เดี๋ยวเย็นนี้ข้าจะบอกให้คนครัวเพิ่มข้าวให้เป็นรางวัล ทำงานให้เสร็จทันข้าวเย็นด้วยล่ะ"

"ครับ"

เด็กหนุ่มหาได้ยินดียินร้ายใดๆกับสิ่งที่ได้ยินไม่ เมืองนี้อยู่ในภาวะสงครามมาหลายปีแล้ว ทำงานดี คือมีข้าวให้กิน แต่ถ้าพลาดนิดเดียวนอกจากอดข้าวแล้วอาจมีแผลฟกช้ำแถมมาด้วย

ขณะที่มือล้างจานไป ในหัวก็คิดถึงสิ่งที่ต้องทำต่อไปในวันนี้ เสร็จแล้วไปขัดปืน ต้องขัดให้เสร็จก่อนเวลาอาหารเย็น กินเสร็จไปลาดตระเวรประจำจุด ก่อนทบทวนวิชาเอาตัวรอดก่อนนอน พรุ่งนี้เขาต้องไปร่วมกับกองกำลังที่เขตชายแดน สองสามอาทิตย์มานี้สถานการณ์โดยรวมนั้นสงบมาก สงบเกินไปจนกลัวว่าพายุลูกใหญ่จะเข้า

สังหรใจยังไงก็ไม่รู้ เด็กหนุ่มปัดความคิดนั้นทิ้งก่อนล้มตัวลงนอน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อรักษาคำสัญญานั้นให้ได้...

เช้าตรู่วันถัดมา เด็กหนุ่มกระชับปืนกลขนาดใหญ่ในอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ตามแรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นจากพื้นผิวถนน รอบกายเขามีทหารเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันหลายคนที่โดยสารรถมาด้วยกัน ทุกคนล้วนติดอาวุธพร้อมเช่นเดียวกับเขา

สงคราม ไม่มีคำว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ทุกคนต้องต่อสู้ ดิ้นรนเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป

ท้องฟ้าวันนี้ช่างมืดมนนัก ฟ้าครึ้มหม่นอย่างที่ไม่ได้พบเห็นบ่อยนักในประเทศกึ่งทะเลทรายแห่งนี้ เด็กหนุ่มกระชับปืนเข้าประจำตำแหน่ง ประกบข้างด้วยนายทหารอีกคนที่กำลังตรวจสอบสถานการณ์ผ่านวิทยุสื่อสาร วันนี้มีบางอย่างแปลกไปจริงๆ

"เขตบีปกติ ทราบแล้วเปลี่ยน"

"เขตซี สถานการณ์เหมือนเดิม ปกติดี เปลี่ยน"

สายตาสอดส่องมองออกไปตามเนินทรายสูงต่ำ พร้อมกับหูที่รับฟังเสียงรายงานจากวิทยุอย่างต่อเนื่อง รู้สึกไม่ดีเลย ไม่ดีเอามากๆ

"ที่นี่เขตโอ ไม่มีอะไรผิด..มะ...มีเครื่องบิน! นี่เขตโอ พบเครื่องบินโดยสาร ไม่ทราบสัญชาติกำลังบินเข้ามาในเขต ย้ำ พบเครื่องบิน! มีคนกระโดดลงมา! ร่มชูชีพ 4 คนกำลังลอยไปทางเขตเจกับ..ปั้ง!...ปั้ง!...ซ่า..."

เด็กหนุ่มสำรวจรอบตัวอีกครั้ง ไม่มีสิ่งผิดปกติบนท้องฟ้าในเขตของเขา แต่ทางฝั่งทะเลทรายที่เขาตะหงิดใจมาตั้งแต่เมื่อครู่...

ทหารทุกคนอยู่ในสภาวะตื่นตัวเต็มที่ ก่อนเด็กหนุ่มจะสังเกตเห็นบางอย่าง เขาคว้ากล้องส่องทางไกลขึ้นส่องเพื่อยืนยันข้อสงสัยนั้น

"มีรถกำลังพุ่งมาทางนี้ครับ" นายทหารที่อยู่ใกล้รีบยกกล้องเพื่อยืนยัน ก่อนรายงานสถานการณ์ทันที

"นี่เขตเอ็กซ์ มีรถกำลังพุ่งเข้ามาทางเรา!.." เด็กหนุ่มหาได้สนใจเสียงรายงาน เขาคว้าปืนพุ่งตัวประจำการณ์ใต้หินก้อนใหญ่ ก่อนเล็งลำกล้องรอศัตรูที่กำลังเคลื่อนเขาใกล้

"ศัตรูบุก! อ้าก!...ปั้ง!!"

"เขตบี เข้าสู่สภาพการรบเต็มรูปแบบ ศัตรูมีคน...อ้าก!!.."

"ปั้ง!ๆ ปั้ง!ๆ"

เสียงร้องโหยหวน และ เสียงความโกลาหลดังลอดผ่านวิทยุสื่อสาร เข้ามาไม่หยุดหย่อน สร้างความสะพรึงแก่ทหารโดยรอบอย่างมาก

เด็กหนุ่มมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในเขตที่เขาประจำการณ์อย่างสั่นเทา เมื่อครู่นี้รถจี๊ปที่ขับพุ่งเข้ามาจอดลงที่นอกเขตยิงพอดี ก่อนที่คนขับเพียงหนึ่งคนจะก้าวลงมา พร้อมปืนและมืดในมือซ้ายและขวา

ลำกล้องปืนที่เล็งตรงไปยังผู้บุกรุกราวกับถูกสะกดไว้ นิ้วมือเหมือนไร้ความรู้สึกจนไม่อาจเหนี่ยวไกปืนได้

เขาทำได้แค่มอง ราวกับปีศาจที่นรกส่งมา ห่ากระสุนที่ถูกส่งไปไม่อาจถูกตัวหมอนั่นได้ เหล่าทหารโดยรอบต่างล้มลงราวใบไม้ร่วง รายแล้วรายเล่า

ปั้ง! ตุบ!

เด็กหนุ่มเหลือบดวงตาอันสั่นระริกด้วยความกลัวมองร่างนายทหารที่อยู่ใกล้เขาที่สุดล้มสิ้นใจลงไม่ห่างออกไปนัก

ไม่นะ เขาจะต้องมาตายที่นี่เหรอ จะถึงจุดจบของเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ สัญญา สัญญาที่ให้ไว้กับแม่ ยังทำไม่ได้เลย จะมายอมตายในที่แบบนี้ได้ยังไง!

"คนสุดท้าย" เสียงทุ้มเรียบนิ่งดังขึ้นจากด้านซ้าย เส้นขนทุกเส้นพากันลุกฮือ ประสาทสัมผัสกรีดร้องลั่น เด็กหนุ่มกระโจนอ้อมหินที่ใช้แอบไปทิศตรงข้าม ทันเวลาอย่างเฉียดฉิว กระสุนปืนเจาะลงพื้นทรายห่างไปไม่มาก

ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!

เขาจะมาตายที่นี่ไม่ได้ ตายไม่ได้ จนกว่าสัญญาที่ให้ไว้จะสำเร็จ ตายไม่ได้!

ผู้บุกรุกร่างใหญ่หลบกระสุนได้อย่างง่ายดาย เด็กหนุ่มสาดกระสุนพร้อมเคลื่อนตัวหลบอย่างไม่ย่อท้อ แม้จะโดนกระสุนเฉี่ยวหลายต่อหลายนัดแต่กลับไม่มีสักนัดที่เข้าเนื้อตรงๆ

"มีทหารเด็กเหลือหนึ่งคน ไวอย่างกับลิง อีกสักพักน่าจะจัดการได้" ชายหนุ่มร่างยักษ์เอ่ยขึ้นเหมือนกำลังสื่อสารกับใครอยู่

"ผิวแทน ผมสีขาว ใช่ ไวมากยิงไม่โดนจังๆสักที เอางั้นเหรอ ถ้าหัวหนาว่าอย่างนั้นก็ได้"

เด็กหนุ่มยังไม่ยอมแพ้ แม้เลือดจะไหลรินจนตาเริ่มจะมัวๆบ้างแล้วก็ตาม จะตายไม่ได้...

...!!...กระสุนหมด!!...

"พอดีเลย ฉันไม่ฆ่านายแล้วเจ้าหนู แต่คงต้องให้มาด้วยกัน หัวหน้าฉันอยากจะเจอนาย....."

"อย่าเข้ามานะ!"

ชายร่างใหญ่เก็บปืนไปแล้วเดินตรงเข้ามา เด็กหนุ่มตะโกนสุดเสียง พร้อมกับชักมีดพก อาวุธสุดท้ายของเขาขึ้นขู่

"สงสัยคงต้องหิ้วกลับไปแทนล่ะมั้ง" ภาพชายร่างใหญ่บ่นพึมพำอย่างเหนื่อยใจเป็นภาพสุดท้ายที่เขาเห็น ก่อนโลกจะค่อยๆมืดดับลง พร้อมกับความรู้สึกที่เหมือนร่างกายถูกยกลอยขึ้น