ครั้งแรกกับอาหารอินเดีย Tony's restaurant ณ พาหุรัด

อาหารอินเดียในความรู้สึกตอนแรกนั้น บอกเลยไม่กล้าลอง เพราะได้ยินกิตติศัพท์มาเยอะ บางคนว่าเหม็น บางคนบอกว่ากลิ่นเครื่องเทศแรงไป อีกคนก็บอกว่าเนยนมเกินไป ไม่ถูกปากคนไทย

แต่ก็เอ๊ะมันขนาดนั้นจริงๆเหรอ เพราะเห็นอีกหลายคนก็บอกว่าอาหารอินเดียอร่อย ให้ไปลองกินดูสักครั้ง แหม เราก็ขาลองของแปลกอยู่แล้วเลยจับมือชวนเพื่อนซี้ ไปตามรอยร้าน Tony's restaurant ที่เห็นในยูทูปสักหน่อย

การเดินทาง

ลงรถเมล์หน้า India Emporium ค่ะ ซอยตรงข้าม ซอยเดียวกับร้าน Royal India เดินเลย ตรงเข้ามาสุดซอยอยู่หัวมุมขวามือเลยค่ะ เป็นร้านเปิดโล่ง อารมณ์แบบร้านอาหารตามสั่งเลย :) 

ตอนไปถึงประมาณ 11 โมงนิดๆ ไม่มีคนเลยค่ะ มีเจ้าของร้านนั่งอยู่ถามเขาว่าเปิดมั้ย เปิดก็นั่งเลย

พ่อครัวเจ้าของร้านพูดไทยได้ แต่คนที่มารับออเดอร์ พูดไทยไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ 555

อันนี้เมนูค่ะ ลืมถ่ายภาพข้างหลังมา ด้านหลังจะเป็นคำอธิบายภาษาอังกฤษว่าแต่ละเมนูนี้คืออะไร (แต่เรากับเพื่อนเพิ่งเห็นตอนสั่งไปเรียบร้อยแล้ว)

จากการจิ้มเมนูมั่วๆ จึงได้มาดังนี้

Chai (Masala tea) อันนี้แนะนำเลยค่ะ ชานมร้อนๆหวานมันหอม อร่อยมาก

หมวด โรตี

Puri เป็นโรตีแบบทอดค่ะ อร่อยดี แต่กินแล้วแอบเลี่ยนนิดๆ ส่วนตัวคิดว่าโรตีธรรมดาอร่อยกว่า

Roti อันนี้เป็นโรตีธรรมดา สั่ง 1 ออเดอร์ ได้สองแผ่น ถยอยมาทีละแผ่น

Paneer อะไรก็ไม่รู้จิ้มมั่วๆมาจำชื่อเต็มไม่ได้ เป็น cottage cheese ในซอสมะเขือเทศปรุงรส ประมาณนั้น อร่อยดีค่ะ 

Chicken Masala เมนูนี้อร่อยถูกใจพวกเราที่สุดค่ะ กลับบ้านมาเราเรียกกันเองว่าแกงไก่มาซาลา 555

ภาพรวมอาหารทั้งหมด เห็นรูปซูมแบบนี้ของจริงมาจานไม่ใหญ่มากค่ะ แต่กินกันแค่ผู้หญิงสองคน(ที่ตัวไม่น้อยเลย)แล้วจุกมาก ใช้ความพยายามในการกินให้หมดเป็นอย่างมาก โรตีหมดนานแล้วนั่งกินแกงจุกไปตามๆกัน

คำแนะนำ ถ้าจะสั่งเท่าเราควรมีคนกินด้วย 3คนขึ้นค่ะ แล้วสั่งโรตีเพิ่มมาค่ะ

อันนี้วิดีโอของคุณ Mark weins ที่ไปตามรอยมา :)

Punctuation วิธีใช้สัญลักษณ์ต่างๆในภาษาอังกฤษ

Punctuation

Full stop ( . )

ใช้หลักๆ 3 แบบ

1.  To mark the end of a sentence ใช้เพื่อจบประโยค เช่น

• The cat is completely black.

2.  To indicate abbreviated words a full stop indicates an abbreviation, unless first and last letters of the word are shown. ใช้เพื่อแสดงคำย่อ

• The teacher will be Mr John Smith (B. Sci.).

3.  To punctuate numbers and dates บ่งบอกวันที่

• All assignments should be submitted by 6. 6. 04.

Colon ( : )

A colon can be used:

1.  To indicate that a list, quotation or summary is about to follow;

บ่งบอกรายการ ลิสต์ อ้างถึง หรือข้อสรุป เช่น

• Buy these things: a packet of peanuts, two loaves of bread and a kilogram of steak.
• Writing the assignment is not easy: to begin with you have to do a lot of research.

2.  To separate an initial sentence/clause from a second clause, list, phrase or quotation that supports the first in a particular way.

เพื่อแยกอนุประโยคแรก ออกจากอนุประโยค list, phrase หรือ quotation ที่สองซึ่งซัพพอร์ตส่วนแรกอยู่

• The television set, as the icon of the information age, represents the realisation of a dream for humankind: that knowledge and experience can be transmitted and shared across the boundaries of time and space.

Semicolon ( ; )

A semicolon:

1.  Separates two complete sentences that are, however, closely linked.

แยกประโยคที่สมบูรณ์สองประโยค ซึ่งมีส่วนเชื่อมกันอยู่ (ใช้ฟูลสต๊อปแทนได้เลย แต่จะเสีย ความเชื่อมโยงที่มีอยู่ไป)

• To err is human; to forgive, divine.
• Don't go near the lions; they could bite you.

The semicolon can be replaced by a full stop, but the direct link between the two parts is lost.

2.  Serves as a second level of punctuation in a series of words or phrases which already have commas making some internal divisions.

• Only one paper, the Canberra Times, managed a regular daily edition on a Sunday; even there, Saturday`s offered a better read.
• She came out of the house, which had a long drive, and saw the police officer at the end of the path; but instead of continuing towards him, she hid until he left.

Comma ( , )

Commas have a vital role to play in longer sentences, separating information into readable units.

1.  A single comma ensures correct reading of a sentence which starts with a longish introductory element.

• When Australia celebrated its sesquicentenary in 1938, there was a little of the confidence or enthusiasm of the centennial celebrations of 1888.

2.  Pairs of commas help in the middle of a sentence to set off any string of words which is either a parenthesis, or in contrast, to whatever went before.

• Yet in representing ourselves to ourselves, as film and television do, these media are constantly introducing and reinforcing the assumptions.

3.  A set of commas is a means of separating items in a list.

• The details required are name, date of birth, address and telephone number.

4.  Sometimes a comma is needed between the last two items to ensure clarity.

• The details required are name, date of birth, address and telephone number. 

Question mark ( ? )

A question mark is used at the end of a sentence which is a question.

• Have the students completed the exam? 

Apostrophe ( ' )

There are two uses for the apostrophe:

1) Contractions - A contraction is a shortened version of a word. An apostrophe is used to show that something has been left out, and where it has been left out.

• don't (do not)
• It'll (It will)
• she'll (she will)

2) Possessives - An apostrophe is used to indicate ownership/possession with nouns. To show ownership by a single individual, insert the apostrophe between the noun and the 's'. To show ownership by more than one individual, use the apostrophe at the end of the word.

• the dog's tail (belonging to a single dog)
• the women's magazines
• boys' football boots (belonging to more than one boy)
• Einstein's theory of relativity
• Avagradro's number

Note: Be careful: It's is the contraction of it is. It's is not a possessive (a possessive denotes ownership). 

Hyphen (-)

When used correctly, a hyphen links two or more words, that normally would not be placed together, in order that they work as one idea and these are called compound nouns.

• Stonier's post-industrial economy is a service economy.
• There are four types of information-related machines.

Dashes ( — )

Hyphens should not be confused with dashes. Dashes re like brackets; they enclose extra information. A colon and semicolon would work just as well in the example opposite. Dashes are rarely used in academic writing.

1.  Although often used in pairs, dashes can also be used singularly.

• To the three divisions of the economy—agriculture, manufacturing, and service industries—Jones has added a fourth.

2.  Although often used in pairs, dashes can also be used singularly.

• Have an orange—or would you prefer a banana?
• While the importance of sport to Pay TV is clear, the opposite perspective is less certain—the importance of Pay TV to sport.

Parentheses ( )

1.  Parentheses are brackets used to include extra or nonessential material in sentences. Parentheses should be used sparingly and always appear in pairs.

• It was unusual to see Paul awake so early (as he often studied late into the night) and Jane greeted him with amazement.

2.  In citation systems like Harvard, parentheses are used to include in-text references.

• Larsen and Greene (1989) studied the effects of pollution in three major cities.
• "Australia is a settler society" (Hudson & Bolton 1997, p. 9).

Exclamation mark ( ! )

An exclamation mark is used at the end of a sentence and indicates surprise, anger, or alarm. Exclamation marks should be used very sparingly and are not often used in academic writing.

• The police stormed in and arrested her!
• How disgraceful! 

Ellipsis ( ... )

An ellipsis consists of three full stops. It indicates that material has been left out of a quotation. When quoting, it is sometimes necessary to leave out words or lines for reasons of relevance or length. Using an ellipsis makes any omissions known to your reader.

• "But to be restricted to just two forms of punctuation mark ... is like building a house using only a hammer and a saw: you can do it; but not very well."

ที่มา: https://www.unsw.edu.au

รวมลิงค์ฝึกภาษาอังกฤษ

หน้านี้อัพเดตเรื่อยๆ เอาไว้แปะลิงค์ดูเอง แบ่งปันกับทุกๆคนที่ต้องการฝึกภาษาอังกฤษจ้า

http://www.engvid.com/ เว็บนี้ดีมากเลยค่ะ มีวิดิโอ และแบบฝึกหลังเรียน

Grammar

รวม Prepositionsที่ใช้ตามหลังAdjectives แบบจุใจกว่า 100 คำ!!

Vocabulary

เตรียมศัพท์ภาษาอังกฤษสอบ TOEFL (พร้อมคำแปล)

Listening

Story เกือบ 2,000 เรื่อง

Advance Listening Practice (Youtube Playlist) << อันนี้ดีค่ะ ไม่แอดวานซ์เท่าที่คิด พูดช้ากว่า BBC documentary เยอะเลย

Writing

http://ieltsliz.com/100-ielts-essay-questions/
http://writetotop.com/ เว็บนี้เน้น writing อย่างเดียว โดยเฉพาะคนที่จะไปสอบ IELTS
IELTS Ryan Youtube Chanel ช่องนี้เลย แนะนำรัวๆ คือมันดีมาก โดยเฉพาะ writting essay สอนเป็นระบบ มีตัวอย่าง คือดีมาก

รักนาย เจ้าชายปีศาจของฉัน(Yaoi) ตอนที่15: สองเรา

ตอนที่15

อิมาอิแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็น อยู่ๆอาจารย์คนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นมาท่ามกลางห้วงอากาศที่ว่างเปล่า แล้วยังจัดการพวกนั้นซะสาหัสโดยไม่แม้แต่จะแตะต้อง คนคนนั้นทำได้อย่างไร อิมาอิได้แต่เงียบเสียงแล้วนั่งดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆด้วยความโล่งใจเล็กๆ ทุกอย่างคงจะจบแล้วสินะ แต่เขาก็อดสงสัยท่าทางของอาจารย์ห้องพยาบาลคนนี้ที่มีต่อรุ่นน้องของเขาไม่ได้จริง

“โอ๋ ไม่ร้องนะครับคนดี ไซน์ขอโทษที่มาช้า ไม่เป็นไรแล้วนะ” ไซน์ยังคงปลอบประโลมมาสะที่ตอนนี้เหลือเพียงอาการสะอึกสะอื้นต่อไป โดยไม่สนใจสายตาที่จ้องมองมาของอิมาอิ และเสียงโอดโอยของชายอีกสองคนที่นองจมกองเลือดอยู่

“ไซน์..อึก...ผมอยากกลับบ้าน”

“ได้สิ กลับบ้านกันนะ แต่ก่อนอื่นขอจัดการกับไอ้พวกไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเสียสูงเสียหน่อย” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมของไซน์ทำให้มาสะต้องรีบรั้งไซน์ไว้ในทันที

“อย่าทำอะไรพวกเขาเลยนะครับ”

“ทำไมล่ะ พวกมันทำกับมาสะถึงขนาดนี้เลยนะ” ไซน์ถามกลับอย่างไม่พอใจ พอได้ยินไซน์พูดแบบนั้นแล้ว สัมผัสน่ารังเกียจเหล่านั้นก็เข้ามาในความคิดของมาสะอีกครั้ง น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วเริ่มกลับมาไหลอีก

“ไซน์ครับห้ามถึงตายนะ ผมไม่อยากให้ไซน์เป็นฆาตกร...” ทันทีที่พูดจบเสียงโอดครวญของชายสองคนนั้นก็เงียบลง มาสะไม่รู้หรอกว่าไซน์ทำอะไร เพราะเขาซุกหน้าอยู่กับอกแกร่งตลอดเวลา ตอนนี้เขาไม่ต้องการที่จะออกห่างจากอ้อมแขนที่แสนอบอุ่นนี้เลยสักนิด

อิมาอิมองภาพต่างๆที่เกิดขึ้นด้วยความรู้สึกสับสน เมื่อครู่นี่ทั้งสองคนที่ร้องโอดครวญอยู่ท่ามกลางกองเลือดก็มีอาการเหมือนหายใจไม่ออกพร้อมกับสลบไป? ซึ่งเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นต่อให้โง่แค่ไหนก็ต้องรู้ว่าเป็นฝีมือของอาจารย์ห้องพยาบาลคนใหม่ที่ดูจะมีความสัมพันธ์พิเศษบางอย่างกับรุ่นน้องของเขา

“เหลืออีกคนที่ต้องจัดการสินะ” ไซน์เบือนหน้ามาทางอิมาอิ ซึ่งทำให้อิมาอิถึงกับเสียววูบ

“วันนี้ก็เย็นมากแล้ว พรุ่งนี้เที่ยงมาหาครูที่ห้องพยาบาล คงรู้นะว่าห้ามเอาเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ไปพูดน่ะ” อิมาอิพยักหน้าอย่างรวดเร็ว คุยพรุ่งนี้เที่ยงที่มีคนอยู่เต็มโรงเรียน ดูยังไงๆก็ดีกว่าคุยกันตอนนี้ ที่ไม่รู้จะโดนเหมือนคนพวกนั้นรึเปล่า

“กลับบ้านกันนะ” ไซน์ก้มลงกระซิบกับมาสะเบาๆก่อนร่างของทั้งสองจะหายวับไปทันที

“เฮ้อ อย่างน้อยก่อนไปก็น่าจะแก้เชือกให้กันหน่อย” สิ้นเสียงบ่นเชือกที่มัดตัวของอิมาอิอยู่ก็ขาดออกราวกับมีคนรับรู้คำบ่นของเขา อิมาอิมองไปรอบๆตัวอย่างฉงนแต่ก็ไม่พบใคร เขาจึงตัดสินใจวิ่งออกจากห้องนั้น มุ่งตรงกลับบ้านในทันที โดยเตือนตัวเองว่า ถ้ากลับถึงบ้านเมื่อไหร่จะโทรเรียกรถพยาบาลให้สามคนนั้นเสียหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะเป็นเรื่อง...

ทันทีที่มาถึงบ้านไซน์ก็จัดการอุ้มมาสะตรงเข้าห้องน้ำทันที

“อาบน้ำก่อนนะครับคนดี จะได้สดชื่นขึ้น” ไซน์วางมาสะที่ตอนนี้ยังมีอาการสะอื้นหลงเหลืออยู่เล็กน้อยลงในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่น ก่อนค่อยๆหยิบฟองน้ำขึ้นมาถูตามตัวของมาสะอย่างเบามือ มาสะมองตามฟองน้ำที่ลากผ่านตัวเขาไปอย่างเหม่อลอย ก่อนมือบางจะจัดการคว้ามันออกมา

“อยากอาบเองเหรอ?” มาสะไม่ตอบคำถามของไซน์แต่กลับเริ่มถูฟองน้ำไปที่ลำคอของตนอย่างแรง จนลำคอขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว แดงจนน่ากลัว ไซน์เห็นแบบนั้นก็ตกใจรีบหยุดยั้งมือบางทันที

“ทำอะไรน่ะ!”

“ฮือ..ปล่อย..ผมมันสกปรก...ฮึก..ฮืออ..ผมจะขัด...” มาสะสะบัดมือหลุดจากการกอบกุมของไซน์ แล้วมือบางทั้งสองข้างก็จัดการครูดเล็บไปตามลำคอและหน้าอกจนเป็นรอย แต่ดีที่ไซน์สามารถหยุดยั้งไว้ได้ทันก่อนที่จะเป็นอะไรมากกว่านั้น

ไซน์ดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดทันทีโดยไม่สนใจว่าเสื้อที่ตนใส่อยู่จะเปียกรึเปล่า ตอนนี้ของเพียงมาสะสงบลงได้เขาก็พอใจแล้ว

“สกปรกตรงไหนกัน มาสะของไซน์น่ะ สะอาดบริสุทธิ์เสมอ”

“ฮึก...ผมมันสกปรก...ผมไม่คู่ควรกับไซน์อีกแล้ว...ผม..” ริมฝีปากบางถูกประกบปิดลงก่อนที่จะได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น สัมผัสหนักหน่วงราวกับต้องการตอกย้ำให้ร่างในอ้อมแขนนี้รับรู้ว่าตนเองสำคัญแค่ไหน

ไซน์ค่อยๆละริมฝีปากออกมาอย่างช้าๆ โดยที่หน้าผากของทั้งสองยังติดกันอยู่ เมื่อเห็นว่ามาสะสงบลงและไม่มีท่าทางที่จะทำร้ายตัวเองอีกไซน์ก็เริ่มพูด

“ใครบอกมาสะไม่คู่ควร ไหนบอกว่าจะอยู่กับไซน์ไง ไซน์รักมาสะนะ ต่อให้พวกชั่วนั่นทำกับมาสะมากกว่านี้ ไซน์ก็จะแต่งกับมาสะ ไม่ยอมรับหรอก มาสะสัญญาแล้วว่าจะแต่งกับไซน์ ไซน์จะไม่ยอมปล่อยมาสะไปเด็ดขาด”

มาสะจ้องมองดวงตาสีม่วงที่เต็มไปด้วยประกายความหนักแน่น บ่งบอกถึงความจริงใจคู่นั้น มาสะตัดสินใจหลบดวงตาลงก่อนริมฝีปากบางจะขยับเล็กน้อยส่งผ่านถ้อยคำที่ดังราวกับเสียงกระซิบ

“ผม..มาสะก็รักไซน์ครับ” เสียงที่เบาราวกับเสียงของสายลม แต่ถ้อยคำเบาๆนี้เองที่กำลังทำให้หัวใจของผู้รับฟองอิ่มเอมและพองโตอย่างไม่เคยเป็น

“มาสะแต่งงานกับไซน์นะ”

“...ครับ...” ถ้อยคำแต่ละประโยคช่างแผ่วเบาเกินกว่าที่ใครคนอื่นจะได้ยินแต่ทั้งสองคนที่อยู่แนบชิดกันได้ยินมันอย่างชัดเจน ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบติดกันอีกครั้ง ครั้งอ่อนหวานและนุ่มนวลกว่าใครใดๆ ในหูของมาสะพลันแว่วเสียงบทเพลงบรรเลงหวานซึ้ง สลับกับเสียงประสานคล้ายบทสวดที่เขาฟังไม่เข้าใจ แต่กลับชวนให้หัวใจรู้สึกอิ่มเอม

ดวงตาที่หลับพริ้มรับสัมผัสเมื่อครู่ค่อยๆเปิดขึ้นช้าเมื่อบทเพลงในหูจบลงพร้อมๆกับสัมผัสอุ่นที่ละจากริมฝีปากไป ทันทีที่เปลือกตาเปิดขึ้น มาสะพลันรับรู้ถึงแสงบางอย่างที่ทอประกายอยู่ระหว่างร่างของทั้งสอง มาสะก้มมองไปยังแหล่งกำเนิดแสงดังกล่าว แล้วจึงพบว่ามันมีที่มาจากตรงกลางอกของเขาเอง

รอยสักลวดลายแปลกตาที่เหมือนจะมีสัญลักษณ์และตัวอักษรกำกับอยู่ ลวดลายเหล่านั้นทอประกายแสงต่ออีกเล็กน้อยก่อนจะดับลงเหลือเป็นรอยสักสีขาวซีดๆบริเวณหน้าอกของเขาตรงตำแหน่งของหัวใจพอดี

“นี่มัน...” มาสะพึมพำเบาๆ พร้อมกับเอามือลูบรอยสักแปลกๆนั้น อย่างพิจารณา เหมือนเคยเห็นที่ไหน

“เมื่อกี้เป็นพิธีกรรมน่ะ” ไซน์อธิบายเมื่อเห็นใบหน้างุนงงของมาสะ

“พิธีแต่งงานของเราชาวปิศาจไม่จำเป็นต้องจัดที่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ หรือมีสักขีพยาน พิธีสามารถเริ่มได้ทันทีที่ทั้งสองคนตกลงรับคำขอ เมื่อครู่มาสะคงจะได้ยินสินะ บทเพลงอวยพรความรักน่ะ” มาสะพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยถามอย่างเขินๆว่า

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เราสองคนก็เป็นสามีภรรยากันแล้วเหรอ?” ไซน์มองหน้าแดงๆของมาสะอย่างอ่อนโยน มาสะของเขาน่ารักจริงๆ

“ยังหรอก ถ้าเทียบแบบพวกมนุษย์ตอนนี้เราสองคนก็คงจะเป็น....อืม..คล้ายๆคู่หมั้นอะไรแบบนี้” มาสะพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

“รอยสักนี่เป็นตราประทับน่ะ ปีศาจทุกคู่ที่เข้าพิธีสาบานรักกันจะต้องมี นี่ตรงนี้เป็นชื่อของเราสองคนเขียนด้วยภาษาโบราณน่ะ แล้วตรงนี้ก็เป็นตราประจำตระกูล แล้วถ้าพันธะนี้สมบูรณ์เมื่อไหร่ สีของรอยสักนี่จะเปลี่ยนไปตามระดับฐานฐานะของปีศาจตนนั้นๆ อย่างของเราสองคนจะเป็นสีทอง สีของราชวงศ์..”

มาสะมองตามนิ้วของไซน์ที่ไล่ไปตามลวดลายบนอกของเขาอย่างตั้งใจ พร้อมกับพยายามไม่นึกถึงความรู้สึกจั๊กจี้แบบแปลกๆที่เกิดขึ้น

“แล้วพันธะจะเรียกว่าสมบูรณ์ตอนไหนเหรอครับ” มาสะถามออกไปอย่างสงสัยโดยไม่ได้รับรู้ประกายบางอย่างที่ปรากฏขึ้นในดวงตาสีม่วงคู่นั้นเลยแม้แต่น้อย

ไซน์ก้มลงกระซิบที่ข้างหูของมาสะด้วยน้ำเสียง ที่ทำให้มาสะหัวใจเต้มแรงอย่างไม่มีเหตุผล

“ก็ตอนที่คนทั้งสองรวมเป็นหนึ่งเดียวกันไง” มาสะตอนใช้เวลาครู่หนึ่งในการทำความเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในประโยคได้

ไซน์มองร่างบางที่ตอนนี้หลบสายตาของเขาเข้าไปซุกอยู่กับอกเสื้อเปียกๆอย่างเอ็นดู เจ้าตัวจะรู้มั้ยว่าถึงจะพยายามซ่อนใบหน้าที่แดงนั่นยังไง แต่หูกับคอนั่นก็ไม่พ้นสายตาของเขาอยู่ดี

“ไม่จำเป็นต้องคืนนี้ก็ได้ ไซน์รอได้ เพียงแค่พันธะตอนนี้น่าจะยืดเวลาของมาสะออกไปได้อีกหลายอาทิตย์ ไซน์จะไม่ฝืนใจมาสะหรอก” เขารู้ว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับร่างบางในตอนนี้ วันนี้คนในอ้อมแขนของเขาเจออะไรมามากเกินพอแล้ว ไซน์ลูบศีรษะของมาสะอย่างทะนุถนอม ซึ่งตัวของมาสะเองก็รับสำผัสนั้นนิ่งๆอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง

“ขึ้นเถอะเดี๋ยวจะเป็นหวัด” ไซน์บอกพร้อมกัยชิงหอมแก้มเนียนไปเสียหนึ่งที โดยเขาคิดเอาเองว่าอาการสะดุ้งจากร่างบางน่าจะเกิดจากการตกใจในการกระทำของเขา

มาสะขึ้นจากอ่างตามที่ไซน์บอก เขาพยายามแย่งผ้าเช็ดตัวจากมือของไซน์ที่ยืนยันจะเช็ดตัวให้เขา มาสะไม่รังเกียจอะไรที่ไซน์ทำแบบนี้หรอก ถ้าเป็นวันปกติอื่นๆ เขาคงจะยืนนิ่งๆให้ไซน์เช็ดตัวให้อย่างเต็มใจ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ร่างกายของเขามีบางอย่างผิดปกติ ทุกๆการกระทำของไซน์ที่สำมผัสถูกร่างของเขามันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ทุกที่ที่ถูกสัมผัสนั้นกลับร้อนขึ้นอย่างประหลาด

มาสะพยายามระงับหัวใจของตัวเองที่เต้นถี่รัวอย่างหยุดไม่ได้ พร้อมทั้งพยายามกลั้นเสียงแปลกๆที่ดูเหมือนจะพยายามเล็ดรอดออกมาจากคอของเขาทุกครั้งไปที่ถูกสัมผัส

“เอาล่ะเสร็จแล้ว” ไซน์กล่าวขึ้นขณะที่กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกติดให้เรียบร้อย ก่อนจะหันไปจัดการกับเสื้อผ้าเปียกๆของตนเองพลางชวนมาสะคุย

“มาสะหิวมั้ย ถ้าหิวจะได้ไปเตรียมข้าวให้”

“ไม่ครับ...”

“แล้วมีอะไรอยากทำมั้ย ดูทีวี หรือว่าจะนอนเลย” ไซน์หันมาถามหลังจากที่จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“ผมขอนอนเลยแล้วกัน....ไซน์จะไปทำอย่างอื่นก็ได้นะครับผมนอนคนเดียวได้” แต่ดูเหมือนไซน์จะไม่ได้ฟังที่มาสะพูด เขาจัดการช้อนตัวมาสะขึ้นก่อนเดินตรงเข้าสู่ห้องนอนทันที

“นอนด้วยกันนี่แหละ” ไซน์อุ้มมาสะเดินเข้าห้องนอนไปอย่างอารมณ์ดี คนตัวเล็กของเขาเริ่มหายเศร้าแล้ว

“ผมเดินเองก็ได้ ไซน์ไม่ต้องอุ้มหรอก” มาสะพยายามจะลงมาเดินเอง แต่ไซน์ก็ไม่ยอมปล่อย จนสุดท้ายก็ต้องยอมให้ไซน์อุ้มแต่โดยดี

ใกล้เกินไปแล้ว มาสะคิด เขากลัวเหลือเกินว่าไซน์จะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นอยู่ของเขา อีกทั้งร่างกายที่ผิดปกตินี่ ความร้อนนั้นดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อมีไซน์อยู่ใกล้ๆ

ไซน์วางมาสะลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะจัดการดึงผ้าห่มให้คลุมร่างของทั้งสอง พร้อมกับรั้งร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด

เป็นแบบนี้มานานพอสมควรแล้ว ตั้งแต่ที่ไซน์มาอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนก็นอนกอดกันแบบนี้จนแทบจะกลายเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว มาสะซุกตัวเข้าหาอ้อมอกแกร่งก่อนจะพยายามข่มตาหลับ โดยทำเป็นไม่สนใจความร้อนที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในกาย แต่ก็ดูเหมือนว่าไซน์จะยังไม่ยอมให้มาสะนอนง่ายๆ

“จูบราตรีสวัสดิ์” คำพูดสั้นๆที่มาพร้อมกับสัมผัสที่ริมฝีปาก มาสะตกใจกับสัมผัสที่กะทันหันนั้น แต่ก็คล้อยตามไปอย่างรวดเร็ว ความร้อนในกายดูเหมือนจะผลักดันร่างบางให้ตอบรับสัมผัสจากร่างสูงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันเกินกว่าจะเรียกว่า ’จูบราตรีสวัสดิ์’ ได้

ไซน์แปลกใจเล็กน้อยกับการตอบรับที่ไม่คาดฝันจากร่างในอ้อมแขน ยิ่งร่างบางตอบรับอย่างร้อนแรงขนาดนี้แล้วด้วย เขาจะยอมให้น้อยหน้ากว่าได้อย่างไร จุมพิตครั้งนี้เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆราวกับจะแข่งกันว่าใครจะเป็นคนยอมแพ้แล้วผละออกไปก่อนกัน...

“แฮ่กๆ...ฮ๊า...” เป็นมาสะที่ผละออกมาก่อนเพื่อสูดอากาศหายใจ แต่ก็ต้องเผลอครางออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อถูกฝ่ามือแกร่งลูบเบาๆที่ใบหน้า

ไซน์มองปฏิกิริยาของมาสะอย่างแปลกใจ ปกติมาสะเป็นคนที่ไวต่อสัมผัสของเขาอยู่แล้ว แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมร่างบางถึงได้ดูไวต่อสัมผัสกว่าปกติ ไซน์ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยนาน เขาดึงร่างบางที่ตอนนี้ยังคงหายใจแรงเพื่อสูดอากาศให้เข้ามาใกล้ ก่อนก้มลงประทับจูบที่ลำคอ ซึ่งตอนนี้ยังคงแดงด้วยฝีมือเจ้าตัวอยู่เลย

“อ๊า...อุ๊บ” มาสะปิดปากตัวเองที่หลุดเสียงครางออกมาแทบไม่ทัน ตรงบริเวณที่ไซน์สัมผัสมันรู้สึกร้อนไปหมด จนเขาควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ อ่า นี่เขาเผลอทำตัวแปลกๆให้ไซน์เห็นรึเปล่านะ

“มาสะเป็นอะไรมากรึเปล่า” ไซน์ถามอย่างเป็นห่วงกับปฏิกิริยาที่แปลกไปของร่างบาง

“ม..ไม่เป็นไรครับ...เรา...นอนกันดีกว่า” มาสะพยายามเบี่ยงเบนความสงสัยของไซน์ แล้วซุกตัวนอนในผ้าห่ม พร้อมกับข่มตาลง พยายามไม่สนใจความร้อนในร่างกายที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอีกแล้ว เพิ่มมากจนเขาเริ่มอึดอัด

ไซน์พิจารณาท่าทางแปลกๆที่มาสะแสดงออกมาด้วยความสงสัย ไซน์ค่อยๆเลื่อนมือไปสัมผัสร่างบางที่ตอนนี้หลับตาอยู่อย่างแผ่วเบา ทันทีที่สัมผัสถูกร่างบางก็กระตุกเกร็งพร้อมกับหลุดเสียงครางออกมา แถมอัตราการหายใจก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอีกด้วย

ไม่ปกติ นี่มันไม่ปกติสุดๆ เกิดอะไรขึ้นกับมาสะของเขาอย่างนั้นเหรอ แล้วภาพตอนที่เข้าไปช่วยมาสะก็ผุดขึ้นมาในหัวของไซน์ ยานั่น!

“มาสะ ยาที่พวกนั้นให้มาสะดื่มคือยาอะไร” ไซน์จัดการขึ้นคล่อมร่างบาง ก่อนจับให้ใบหน้าหวานสบตากับเขา เขาจะไม่ปล่อยให้มาสะนอนตอนนี้แน่ถ้ายังไม่รู้ว่ายานั่นมีผลอย่างไรกับคนรักของเขา

มาสะพยายามที่จะหลบสายตาคาดคั้น ที่เต็มไปด้วยความห่วงใยนั้น แต่ดูเหมือนจะไม่สามารถเพราะมือทั้งสองข้างของไซน์จัดการยึดใบหน้าของเขาไว้

“ยานั่นใช่มั้ยที่ทำให้มาสะแปลกๆน่ะ ขอร้องล่ะบอกไซน์เถอะ ไซน์เป็นห่วงนะ” มาสะรู้สึกผิดที่ทำให้ร่างสูงต้องเป็นห่วง แต่ใหนึ่งเขาก็อายเกินกว่าจะบอกไซน์เรื่องยา แต่สายตาที่เว้าวอนนั่นก็ทำให้มาสะใจอ่อนจนได้

“นั่นมัน...ยาปลุก....ครับ” มาสะรู้ดีว่าตอนนี้ในหน้าของเขาต้องแดงมากแน่ๆ นี่เขาพูดอะไรน่าอายแบบนั้นออกไปได้ยังไง

“ยาปลุก? แล้วมันมีฤทธิ์ยังไง?” ไซน์มองหน้ามาสะที่ตอนนี้เหวอสุดๆอย่างขำๆ มันน่าตกใจขนาดนั้นเลยเหรอที่เขาไม่รู้จักยาที่ว่านั่น ปีศาจอย่างเขาไม่ป่วยบ่อยนักหรอก ยิ่งยาของพวกมนุษย์แล้ว ถ้าไม่ใช่ตัวยาที่ถูกพูดถึงกับบ่อยๆเขาไม่มีทางรู้จักหรอก

“เอ่อ...” มาสะอึกอัก ลังเลว่าจะบอกไซน์ไปดีมั้ย แต่แค่พูดชื่อยานั่นก็อายจะแย่อยู่แล้ว นี่เขาจะต้องมาบรรยายสรรพคุณของมันให้ไซน์ฟังอย่างนั้นเหรอ พูดไม่ได้ ยังไงก็พูดไม่ได้ เรื่องน่าอายขนาดนั้น

ไซน์มองในหน้าที่ซีดสลีบแดงอย่างเป็นห่วง หรือยานั่นจะมีฤทธิ์ร้ายแรง ด้วยความเป็นห่วงไซน์จึงเอื้อมมือไปสัมผัสตัวของมาสะอีกครั้ง เขาอยากรู้ว่าคนตัวเล็กของเขายังสบายดีอยู่ใช่มั้ย

“อ๊ะ..”

“เจ็บเหรอ?” ไซน์ไม่แน่ใจกับปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นของร่างบาง มันดูเหมือนมาสะกำลังพยายามเชิญชวนเขาอยู่แต่ ร่างเล็กกับดูทรมาน?

“ไม่ครับ...แต่ว่า...” มาสะส่ายหน้าน้อยๆก่อนเบนสายตาหนีนัยน์ตาสีม่วงที่จ้องมองมาอย่างเป็นห่วงคู่นั้น

“แต่อะไรทำไมมาสะไม่บอกไซน์ล่ะ ไซน์เป็นห่วงมาสะนะ” ไซน์กล่าวอย่างตัดพ้อ ทำไมมาสะถึงไม่ยอมบอกเขา ไซน์รวบตัวของมาสะเขามากอด กอดให้แน่นที่สุด เพื่อให้ร่างบางรับรู้ว่า เขาอยู่ตรงนี้นะ เขายัง.....

แต่แล้วความคิดทุกอย่างก็เป็นอันหยุดลง ในหัวของไซน์พลันว่างเปล่าไปชั่วขณะ เมื่อเขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ดุนดันอยู่ตรงบริเวณท้องน้อยของเขา

“นี่มัน...” ไซน์พึมพำเบาๆก่อนจะทำการยืนยันสมมุติฐานของตัวเองด้วยการล้วงมือเข้าไปในสาบเสื้อของมาสะแล้วทำการลูบไปมา

“อ..ฮ๊า...ไซน์..อา..ทำอะ..ไร..” ไซน์มองร่างบางที่พยายามพูดหยุดเขาอย่างยากลำบาก ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมมาสะถึงไม่ยอมบอกเรื่องฤทธิ์ยานั่นกับเขา หึหึ คงจะอายสินะ

“พิสูจน์อะไรนิดหน่อย ตอนนี้ไซน์เข้าใจแล้วว่ามาสะเป็นอะไร..” ไซน์มองร่างบางที่ตอนนี้ซุกหนีเขาเข้าไปในผ้าห่มอย่างเอ็นดู

“ปล่อยผมไว้แบบนี้แหละครับ...เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้าก็หาย...”

“แต่มันทรมาณไม่ใช่เหรอ...ให้ไซน์ช่วยดีกว่านะ” มาสะสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับหลุดเสียงครางออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ เมื่อฝ่ามือแกร่งสัมผัสไปตรงบริเวณที่แข็งขืนดุนดันหน้าท้องของไซน์เมื่อครู่ แต่ไซน์ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากว่านั้นเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงสั่นจากร่างบาง

“กลัวเหรอ” มาสะพยักหน้ารับ มันทำให้เขานึกถึงเรื่องน่ากลัวที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อตอนเย็น

“ไม่ต้องกลัวนะไซน์จะลบมันออกไปเอง ไซน์สัญญาว่าจะอ่อนโยนกับมาสะให้มากที่สุด” ไซน์รวบร่างของมาสะให้เข้ามาแนบชิดตัวของเขามากที่สุด ก่อนจุมพิตเบาๆที่หน้าผากเป็นการปลอบประโลม

“ให้ไซน์ช่วยนะ..” มาสะจ้องมองดวงตาสีม่วงที่เต็มไปด้วยความรักคู่นั้นอย่างครุ่นคิด ก่อนความรู้สึกหนึ่งลึกๆในใจจะผลักดันให้เขาพูตอบออกไป

“ครับ ผมเชื่อไซน์” มาสะตอบรับริมฝีปากหนาที่ประกบลงมาอย่างเต็มใจ พร้อมกับวงแขนบางที่โอบกระชับรอบคอของร่างสูง

ถ้าเป็นไซน์ล่ะก็ เขาเต็มใจที่จะมอบร่างกายและจิตวิญญาณนี้ให้ เขาเชื่อว่าไซน์จะไม่ทำร้ายเขา มาสะตอบรับทุกสัมผัสที่ได้รับอย่างอ่อนหวาน เพื่อบ่งบอกให้รู่ว่า คืนนี้มาสะจะเป็นของไซน์....ต่อแต่นี้ไปเราจะเป็นของกันและกัน...ตลอดไป

ตอนต่อไป >>> ตอนที่ 16